در زندگی نقش های بسیاری را پذیرفته ام و خواهم پذیرفت اما میان تمام آن ها تا به امروز زیبا ترین نقشی که پذیرفتم دانشجو بودن است.
دانشجو بودن از آن نقش هاییست که همیشه دوستش دارم. همیشه فکر میکردم بخاطر آسودگی و عدم مسئولیت هست اما حالا که مسئولیت های دیگری هم در زندگی دارم و فرصت دانشجو بودن به شکلی که دوست داشتم را ندارم هم دانشجو بودن را دوست دارم. این نقشیست که دوست ندارم تمام شود. هرگز...
حس و حالی که در دانشگاه تجربه کردم تکرار ناپذیر بود اما حتی امروز که خاطرات گذشته پشت سرم قرار دارد باز هم آن فضا و حس و حال را دوست دارم...
دانشجو بودن مسئولیت بزرگی بر گردن همه ماست روشنفکری و روشنگری شاید مختص دانشگاه نباشد اما لازمه دانشگاه است. از یک دانش آموز، از یک مادر خانه دار، از یک زن شاغل هرگز انتظار نمی رود روشنفکر باشد اما این دقیقا وظیفه ایست که بر عهده یک دانشجو نهاده شده...
این انتخاب ماست که چگونه زندگی و چگونه عمل کنیم اما وظیفه ماست در راستای آگاهی تلاش کنیم. صحبت من لزوما بدین معنا نیست که کنفرانس 100 نفره برگذار کنیم بلکه دقیقا منظورم جمع های دوستانه 3 4 نفره دانشجوییست جایی که آگاهی و امید از آنجا قابلیت شکل گیری دارد.
خلاصه که روز دانشجو مبارک هرچند که دانشجو مهجور است اما روزش گرامی شاید یادآور تمام دانشجویانی باشد که خودتان می دانید.
